Ծրագրավորողներն առաջարկում են միջպլատֆորմայի բջջային հավելվածների ստեղծում, որը կապահովի միաժամանակ երկու օպերացիոն համակարգ:
Ավելի պարզ՝ գրվում է ունիվերսալ կոդ, որը վերածվում է հավելվածի և՛ iOS-ի և՛ Android-ի համար։
Եվ այսպես, եկեք, նախ, հասկանանք, թե ինչպես է իրականացվում միջպլատֆորմային մշակումը
- Գրվում է միջպլատֆորմային կոդ
- Որոշվում է, թե որ հարթակի համար պետք է այն հարմարեցնել։
- Միջպլատֆորմային շրջանակն, ինքնին, փոխարինում է իր հրամանները՝ ընտրված հարթակում ընդունված հրամաններով։
- Ստացված կոդը պատրաստ է աշխատելու ընտրված հարթակում։
Կարող եք միանգամից երկու վանդակ դնել և կոդը կազմել անմիջապես iOS-ի և Android-ի համար։ Այս դեպքում ծրագիրը ունիվերսալ հրամանները հերթով կվերածի ցանկալի կոդի և միանգամից երկու հավելված կստանաք։
Բջջային սարքերի մշակման մեջ կան երկու միջպլատֆորմային շրջանակներ՝ React Native և Flutter: Դրանք տարբեր լեզուներով են գրված և տարբեր կերպ են աշխատում։
React Native-ը React գրադարանի մշակումն է, որն օգտագործվում է վեբ-ինտերֆեյս ստեղծելու համար։ Սկզբում React Native-ն օգտագործում էին iOS հավելվածների համար, բայց արագ հասկացան, որ այն կարող է ունիվերսալ գործիքի վերածվել և ավելացրին Android համակարգում։
Երբ React կոդը կազմվում է կոնկրետ հարթակի համար, JavaScript-ի բոլոր հրամանները վերափոխվում են տվյալ օպերացիոն համակարգի ներքին կառուցվածքում։ Դրա համար պատասխանատու է JavaScriptCore շարժիչը, որն օգտագործվում է Safari բջջային բրաուզերի կողմից։ Եթե գիտեք JavaScript, կարող եք հեշտությամբ հասկանալ React Native կոդը։
React Native-ով են գրվել բազմաթիվ հայտնի հավելվածներ՝
Այժմ React Native-ն ավելի ու ավելի տարածված է դառնում․ այն մեծ համայնք ունի, հստակ փաստաթղթեր և ծրագրավորողների աճող պահանջարկ։
Flutter
Եթե React Native-ի համար JavaScript -ի իմացությունը բավարար է, ապա Flutter-ի համար հարկավոր է սովորել Dart: Այն հայտնագործվել է Google-ի կողմից՝ որպես հավելվածի արագություն։ Flutter-ի հիմնական առավելությունն այն է, որ այն JavaScript-ի միջամտության կարիք չունի։ Կոմպիլյատորն ամեն ինչ միանգամից կոնկրետ հարթակի կոդի մեջ է տեղափոխում։
Google ընկերության բազմաթիվ հավելվածներ գրված են Flutter-ով, օրինակ՝ Gmail էլ․ փոստի հաճախորդը, ինչպես նաև․
Միջպլատֆորմային զարգացման դրական և բացասական կողմերը
- Առավելություններն ակնհայտ են․ նման ծրագիրը շատ ժամանակ և ջանք է խնայում։
- Հավելվածը թողարկվում է անմիջապես iOS-ի և Android-Ի համար։
- Կարիք չկա մտածելու, թե ինչպես ծրագրավորել ստանդարտ ինտերֆեյսի տարրերը․ ծրագիրը կարող է կարգավորել այն։
- Թարմացնելիս երկու տարբերակներն էլ միանգամից ստանում են նոր տարբերակը։
- Օգտատերերը ստանում են նույն ինտերֆեյսը և աշխատանքային տրամաբանությունը։
Սակայն, կոնկրետ նախագծում թերությունները երբեմն կարող են ավելի ուժեղ լինել, քան առավելությունները․
- Որոշ տեղերում, այնուամենայնիվ, անհրաժեշտ է գրել <<բնիկ>> կոդ՝ յուրաքանչյուր հարթակի համար տարբեր, քանի որ ծրագիրն ամեն ինչ չէ, որ կարողանում է անել։
- Ծրագրավորողը պետք է բարձր որակավորում ունենա։ Նա պետք է իմանա iOS-ի և Android-ի զարգացման առանձնահատկությունները։
- Երբ հավելվածը չափազանց մեծանում և նոր հնարավորություններ է ավելացնում, դժվար է դառնում այն պահպանել։
Հաքեր․ Webview հավելվածներ
Միջպլատֆորմների մշակման ևս մեկ տարբերակ կա․ ստեղծել հավելվածներ Web View-ի հիման վրա, այսինքն՝ վեբ էջեր ցուցադրել հավելվածի ներսում։
Webview հավելվածներն ունեն ընտացանկ և բեռնման էկրան։ Բայց, այս <<բնիկ>> հավելվածի հիմքում բրաուզերի դատարկ պատուհանն է, որն աշխատում է ճիշտ այնպես, ինչպես բրաուզերը՝ նույն տեխնոլոգիայով, սահմանափակումներով և անվտանգությամբ։
Web View-ով հավելվածների հիմնական թերությունները կածխվածությունն են ինտերնետից և ոչ <<բնիկ>> ինտերֆեյսը։ Բոլոր կոճակները, բացվող պատուհանները և վանդակները պետք է ծրագրավորվեն զրոյից և փորձարկվեն տարբեր սարքերի վրա։ Իսկ եթե օգտատերը խնդիր ունի ինտերնետի հետ , ապա ընդհանրապես ոչինչ չի ստացվի։
Դե ինչ, iOS-ի և Android-ի սիրահարներն արդեն ինչ-որ ընդհանուր բան ունեն, իսկ IT ոլորտի ծրագրավորող-էնտուզիաստների ձեռքբերումները հուշում են, որ այն, ինչ այսօր անիրական է թվում, վաղը, անկասկած, կարող է դառնալ իրողություն։
